Jako mieszkaniec Nowej Anglii, który dużo wędruje, powiedziałbym, że widok każdego dobrego oznakowania jest tak zaskakujący i nieoczekiwany, że wygląd materiału powinien być odległym drugorzędnym problemem użyteczności znaków.

Jest kilka rzeczy do rozważenia, o których nie wspomniałeś:

Jak długo będziesz w komitecie ds. szlaków?

Czy jesteś czy w przyszłości prawdopodobnie będą inni członkowie zarządu, którzy będą wystarczająco entuzjastycznie nastawieni do oznakowania, aby utrzymać to, co wystawiasz? Bardzo, bardzo często można znaleźć ślady, które były ostatnio oznaczane 10 lub 20 lat temu, ale nikt nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za utrzymanie lub osoba odpowiedzialna jest przepracowana, aktualizując oznaczenia upadków na poboczu i jesteś z powrotem tam, gdzie Zaczął od nieoznakowanych szlaków. Jeśli kradzież nie jest problemem, wybrałbym najtrwalszy znak, na jaki możesz sobie pozwolić tylko z tego powodu. Nigdy nie pracowałem dla grupy zajmującej się trailworkingiem, która nie szkodzi zarówno dla pieniędzy, jak i siły roboczej, ale umieszczenie drogich znaków zajmuje tyle samo czasu, co umieszczanie tanich, a jeśli nie możesz liczyć na chętnych i zdolnych aby je wymienić, upewnij się, że rzadko trzeba je wymieniać.

Jakie jest prawdopodobieństwo, że znaki zostaną skradzione?

Jeśli masz atrakcyjne znaki, niektórzy ludzie będą postrzegać je jako uczciwe gra do zdobienia i wykorzystania do dekoracji, zwłaszcza jeśli znak zawiera ciekawe słowa lub popularną nazwę (na przykład Johnson Hill). To ironiczny problem, ale bardzo realny. Oznacza to dużo dodatkowej pracy i kosztów, a im droższe są znaki, tym droższy problem.

Czy znaki będą stale w cieniu lub na bagnach?

W obu przypadkach drewniane znaki mogą potencjalnie mieć znacznie krótszą żywotność niż oczekiwano z powodu wilgoci. Czy będziesz musiał użyć drewna poddanego obróbce chemicznej, aby nie pokryły się mchem i nie gniły? Jeśli tak, to w takich przypadkach skłaniam się ku plastikowi, ponieważ żywotność drewna może spaść z kilku dekad do mniej niż jednego.

Czy rozważałeś metal?

Kolejnym potencjalnym materiałem na znak jest wytrawiony metal. Kiedy pracowałem na pustyni, były to jedyne oznaki, które mogły wytrzymać dziesięciolecia bezpośredniego światła pustynnego. Nie jestem pewien, czy były to aluminium czy stal nierdzewna.

Niejednoznaczność

Kolejną kwestią dotyczącą znaków jest niejednoznaczność umieszczenia. Na przykład napis, który wysłałeś dla Mt Washington, wskazuje co najmniej 15 miejsc docelowych w 4 kierunkach. Nie próbowałem używać tego znaku w szczególności, ale często miałem trudności na skrzyżowaniach, na których jeden znak próbuje powiedzieć wszystko.

W końcu spędzasz 10 minut na dyskusji, w którym kierunku jest Snooky's Nook, czy też ten kierunek to właściwie szlak Bartmana, o którym wiesz, że schodzi z drogi o 5 mil (lub więcej). Jeśli umieścisz mapy na głównych skrzyżowaniach, pokochają Cię bardziej wymagający wędrowcy. Poza tym umieść znaki 10-20 stóp od skrzyżowania, na szlaku, jeśli chcesz być naprawdę jednoznaczny co do tego, gdzie jest.

Kilka alternatyw

Zasugeruję także kilka alternatyw dla znaków pisanych.

Czy rozważałeś alternatywy, takie jak płonące drzewa na najpopularniejszych szlakach? Malowane lazury trzeba malować co kilka lat, ale jeśli wykonujesz inne prace konserwacyjne na szlaku, dodatkowy wysiłek nie jest taki zły. Blue Hills poza Bostonem używa zakodowanych płomieni namalowanych na drzewach, w połączeniu z małymi liczbami na skrzyżowaniach szlaków. Są bardziej miejskie niż ty, więc kradzież jest większym problemem, ale naprawdę podoba mi się ich rozwiązanie. Liczby są dyskretne, ale jednocześnie są na tyle nieatrakcyjne, aby nie zachęcać do kradzieży. Jednak to, co sprawia, że ​​działa to wyjątkowo dobrze, to to, że mają bardzo dobre, bardzo łatwo dostępne mapy, które wędrowcy mogą kupić (zostaw pieniądze w skrzynce w systemie honorowym). Nie wiem, czy masz zasoby do tworzenia wysokiej jakości map przeznaczonych do dystrybucji, a większość organizacji nie radzi sobie z przechowywaniem map. Im więcej punktów dostępu, tym trudniej.

Inny dobry system oznaczonych kolorami szlaków znajduje się w Noon Hill w Medway, prowadzonym przez Powierników Rezerwatu. Jest częścią rezerwatu Charles River. Mają kolorowe szlaki i mapy na cokołach przy głównych skrzyżowaniach. Może to być mniej praktyczne z ponad 100 milami szlaków niż z ich 10-15 milami, ale uwielbiam biegać po mapach podczas wędrówek po nieznanych obszarach.

Źródło: Często spaceruję i kiedyś opiekun i twórca szlaku.

Szwajcaria ma spójną w całym kraju politykę dotyczącą znaków turystycznych ze szwajcarską precyzją (na przykład i inspirację, zobacz ten imponujący 64-stronicowy przewodnik po oznakowaniach), zgodnie z wymogami prawa. Dotyczy to zarówno wysokich gór, łatwych leśnych ścieżek, jak i (zwykle krótkich odcinków) na drogach wiejskich. Możesz znaleźć znak wskazujący, że do określonego miejsca idziesz 5 godzin i 55 minut. Łącznie podpisano 64784 km tras, z czego 21856 km w górach i 17723 km po drogach utwardzonych (więcej informacji można znaleźć na stronie wandern.ch w języku niemieckim lub francuskim ). Znaki są obecne nie tylko w obszarach turystycznych czy przyrodniczych, ale wszędzie; można wędrować od jednej granicy do drugiej, kierując się znakami. Zwróć uwagę, że Szwajcaria jest raczej gęsto zaludniona, a na pewno na żadnym ze szlaków kategorii łatwej nigdy nie jesteś dalej niż godzinę lub więcej od cywilizacji i prawdopodobnie najdalej można dotrzeć wszędzie od najbliższa droga to około sześć godzin wędrówki. Tak naprawdę nie ma w nim niczego, co można by zaklasyfikować jako dziką przyrodę, z wyjątkiem naprawdę trudno dostępnych obszarów, do których nie prowadzą żadne oznakowane trasy.

Oznakowanie pieszych wędrówek zawiera metalowe znaki na skrzyżowaniach, umieszczając czas w godzinach lub metalowe wskaźniki zamontowane na drzewach (kiedyś to robili, ale już nie) lub innych obiektach, albo w górach malują.

Mają trzy kategorie, a kolor wskazuje kategorię:

Wanderweg (szlak turystyczny) jest łatwy i oznaczony na żółto. Występują głównie na nizinach.

( Wikimedia Commons, Paebi)

( Wikimedia Commons, Irmgard)

Bergwanderweg (górski szlak turystyczny) wymaga butów górskich i jest oznaczony biało-czerwono-białymi paskami na znaku lub w farbie na skała. Używają też cairnów.

(Źródło: Wandern im Bregenzerwald. Zwróć uwagę, że to faktycznie jest Austria , ale w tym przypadku oznakowanie jest identyczne w Szwajcarii).

Wreszcie, istnieją Alpinwanderwege (trasy alpejskie), które wymagają doświadczenia alpejskiego i mogą przekraczać lodowce, rozległe strefy głazów, być bardzo strome / eksponowane itp. Są one oznaczone biało-niebiesko-białą lub (tylko jak Bergwanderwege ) z kopcami.

(Źródło: Wandern.ch)

Skrzyżowania między szlakami zwykle mają wspomniane metalowe tabliczki i wskazują różne kategorie. Na przykład tutaj użytkownicy mogą wybierać między trasą przez lodowiec, górskim szlakiem turystycznym lub łatwym szlakiem interpretacyjnym:

Często uwzględniają również szacunki czasu :

Opinie są różne i przez jakiś czas, ze względów estetycznych, wielki cel wędrówek Zermatt zastąpił wszystkie metalowe tabliczki drewnianymi znakami, ale teraz zostały one przywrócone do metalowych tabliczek. Osobiście je uwielbiam, ale mogę być stronniczy, ponieważ dla mnie to w Szwajcarii pokochałam górskie wędrówki.

Jest też kilka innych, nowszych kategorii, takich jak szlaki kulturowe i przygotowane zimowe szlaki wędrowne (nie na nartach backcountry), ale są one znacznie rzadziej spotykane. Więcej informacji można znaleźć na stronie Wandern.ch po niemiecku lub po francusku, w tym 64-stronicowy przewodnik po znakach szlaków z dużą ilością zdjęć.

Moje jedyne doświadczenie z tym dotyczy wędrówki pieszej i mogę tylko wyrazić swoją własną opinię. Ale najpierw:

Przykłady

W wąwozie rzeki Columbia stosuje się kilka różnych rodzajów oznakowań.

• Główne pobocze znaki:

  

• Znaki początkowe:

  

• Znaki skrzyżowań:

  

• Znaki murarskie:

  

W przeciwieństwie do kamiennego znaku, WedaPashi pokazał, że napis na tych tablicach jest całkiem w porządku, więc łatwo je zasłonić mchem / gruzem, ale gdy już znajdziesz taki, można go z trudem odczytać.

Drewniane skrzyżowanie sygnalizuje pogodę i wtapia się w otoczenie, ale mogą być trudne do odczytania. Wydaje się również, że pogoda jest nierówna, przez co niektóre znaki i części znaków są trudniejsze do odczytania niż inne. (Poniżej znajdują się również dwa wyraźnie różne typy drewnianych znaków.)

Chociaż nie mogłem znaleźć zdjęcia jednego z drewnianych znaków, niektóre z drewnianych tablic zostały prawie całkowicie zasłonięte.

Opinia

Moim zdaniem:

• Oznakowanie w stylu „Trailhead” jest zbyt natrętne na środek szlaku.

• Drewniane znaki są estetyczne, ale mogą być trudne do odczytania, a czasami prawie niemożliwe do odczytania przeczytaj, czy wewnętrzna część napisu jest starta.

• Znaki na murze są bardzo ładne, jeśli istnieją elementy kamieniarskie i szukasz jednego z nich, ale nie ” wydaje się mieć szerokie zastosowanie. (Prawdopodobnie nie stać Cię na murowany filar dla każdego skrzyżowania!)

Propozycja

Osobiście chciałbym zobaczyć drewniane lub ciemne znaki z większe litery, ewentualnie wypełnione farbą lub żywicą. Kilka ogólnych przykładów, z których pierwszy jest moim ulubionym:

Myślę, że te elementy zapewniają rozsądną równowagę między widocznością a estetyką.

Z drugiej strony nie podoba mi się ten styl, ponieważ za bardzo przypomina znak drogowy:

Badałem konstrukcję znaków na różne sposoby, a jednym z nich jest zadanie pytania. Właśnie przesłano mi e-mail z Adobe Signs, w którym odpowiadałem na pytania Groton Conservation Trust (nasze lokalne prywatne zaufanie do gruntów). Adobe Signs to zwykły producent znaków używany przez Trust do ich znaków drogowych. Te znaki to drewno bejcowane na ciemno z pomalowanymi na biało literami frezowanymi. Część odpowiedzi Adobe dla Groton Conservation Trust brzmiała:

W przeszłości korzystałem z tarcicy poddanej obróbce ciśnieniowej dla innych klientów do produkcji tablic informacyjnych podobnych do tych, które wykonałem dla Trust, zawsze miał problemy zwykle w ciągu pierwszych 6 miesięcy po instalacji, więc przestałem używać tego typu materiału razem.

Drewno poddane obróbce ciśnieniowej zawiera znaczną ilość wilgoci pochodzącej z procesu obróbki przy użyciu „chemicznych środków konserwujących”, jest bardzo ciężki i odporny na gnicie. O ile drewno poddane obróbce ciśnieniowej nie siedzi przez dłuższy czas (miesiące) pod przykryciem poza elementami, aż do całkowitego wyschnięcia (co jest nadal prawie niemożliwe do znalezienia), same deski nie gniją, ale zamiast tego, ze względu na zawartość wilgoci, zaczynają "pękać" na całej długości deski, zawsze przez obszar, w którym wykonuje się frezowanie / grawerowanie.

Próbowałem również użyć plastikowego materiału tarasowego (różne typy od różnych producentów), ale to upadek to jakikolwiek rodzaj farby (woda, olej, emalia, itp.) użyta do malowania wewnątrz wygrawerowanego / frezowanego napisu na panelu odpryski, łuszczenie się i wypadanie ... farba nie przywiera ani nie wchłania się w panel jak drewno, co powoduje powstanie farby prawie natychmiast zawiedzie.

Nie użyłem plastiku do grawerowania z ciemną powierzchnią i jaśniejszym rdzeniem, o którym wspomina Wendy, ponieważ najgrubszy dostępny materiał ma tylko 3/4 cala.

Dzięki moim badaniom W przeszłości tak ma grubość 1 cala, ale jest niezwykle drogie, dostępne tylko w arkuszach 96 "x48", a ponadto nadal jest to kompozyt z tworzywa sztucznego i w niskich temperaturach (miesiące zimowe) można go łatwo złamać ... te cholerne dzieciaki: o)

I ' próbowaliśmy używać innych rodzajów drewna (dąb, sekwoja, topola itp.), ale wszystkie mają swoje zalety / wady. Ultimatley Zdecydowałem się nadal używać tarcicy jodłowej do tego typu prac, ponieważ uważam, że jest to nie tylko najbardziej opłacalny materiał, ale także najtańszy w „wymianie” w przypadku zniszczenia panelu lub w przypadku niektórych panele znalezione przez Dana, gnijące ... okrągłe słupki, których używam w tych instalacjach, są poddawane obróbce ciśnieniowej i to się nie zmieni.

Po początkowej instalacji i wielu latach ekspozycji na elementy, Mogę szczerze powiedzieć, że wielokrotnie sprawdzało się (brak telefonów, reklamacji lub zdenerwowanych klientów), o ile drewno jodłowe jest przygotowywane, przetwarzane i dokładnie zabezpieczane przed, w trakcie i po procesie produkcyjnym, którego używam do produkując tego typu znaki, nadal wahałbym się, czy „spróbować czegoś nowego” ... tylko moje dwa centy, ale zawsze otwarty na sugestie: o)

Doceniam pomoc i opinie wszystkich tutaj i chcę zgłosić to, co ostatecznie zrobiliśmy.

My (Komitet ds. Szlaków Miasta Groton Massachusetts) przyjrzeliśmy się różnym opcjom. Początkowo plan był taki, aby zrobić to, co wszyscy inni robili w backcountry (gdzie nie można podjechać pojazdem silnikowym), czyli w przeważającej mierze z prostego drewna. Po zapoznaniu się z dwukolorowym tworzywem sztucznym i uzyskaniu odpowiedzi tutaj, pomyślałem, że to właśnie zrobimy, a Komitet ds. Szlaków ogólnie to akceptował.

Uzyskanie takich znaków przygotowanych dla przystępna cena okazała się trudna. Skontaktowałem się z wieloma lokalnymi firmami szyldowymi. Jest ich zaskakująco dużo, przynajmniej tutaj, w północno-środkowej MA. Z 10, z którymi się skontaktowałem, 4 nigdy nie oddzwoniło, a 4 kolejne okazały się tylko usługami projektowymi, których znaki zostały wykonane w inny sposób. To pozostawiło dwa miejsca, z którymi rozmawiałem, które faktycznie wyprodukowały znaki.

Problem z takimi firmami komercyjnymi, jak to, polega na tym, że mają znaczną opłatę za uruchomienie, co jest problemem, ponieważ każdy znak na każdym skrzyżowaniu jest wyjątkowy . Pomijając niektóre szczegóły, kosztowałoby to około 120 USD za znak plus materiał, aby uzyskać znaki wykonane w ten sposób. Tworzywo sztuczne jest drogie (ale warte swojej trwałości), ale dostępne tylko w arkuszach 8x4 stóp, w przeciwnym razie cena szybko rośnie. Oznacza to, że musisz mieć miejsce na jego przechowywanie i samodzielne dostarczanie wykrojów do sklepu z szyldami, kiedy chcesz wykonać znaki.

Przy 120 USD za znak, nawet 10 skrzyżowań kosztowałoby 1200 USD, a to byłaby niewielki ułamek naszego systemu szlaków. Mamy około 115 mil szlaków i prawdopodobnie kilka 100 skrzyżowań. Wszystkie z nich nie potrzebują znaków, ale nadal było to zbyt kosztowne, aby wdrożyć ten system na szeroką skalę.

Potem rozejrzałem się, kto może mieć odpowiedni router, którego moglibyśmy używać bezpłatnie lub po niskich kosztach. Mój pierwszy telefon był do naszego lokalnego liceum. Byli bardzo szczęśliwi, mogąc wesprzeć Komitet ds. Szlaków i pozwoliliby nam używać sprzętu, gdy nie był używany w inny sposób. Jednak był przeznaczony tylko do produkcji małych rzeczy, miał tylko 6 cali skoku i był zamknięty w tym, że większe rzeczy nie mogły odstawać i być wykonane po kawałku:

Następnie skontaktowałem się z naszą lokalną szkołą zawodową lub liceum branżowym. Mieli odpowiedni sprzęt. Miałem spotkanie z facetem, który zajmował się takimi rzeczami, i był całkiem chętny do wytyczenia dla nas znaków za symboliczną opłatą, o ile nie musiał dla nas przechowywać żadnych materiałów. Zbliżał się koniec roku szkolnego, który jest dla nich bardzo pracowity, więc poprosił mnie o ponowne skontaktowanie się z nim za 2 miesiące. Zrobiłem i zostawiłem kilka wiadomości i e-maili w ciągu kilku miesięcy, nie otrzymując ani jednej odpowiedzi. W końcu się poddałem.

Facet, którego znałem ze swoim własnym warsztatem maszynowym, był skłonny do tanich oznaczeń bocznych, o ile tylko mogłem dać mu program do jego maszyny sterowanej numerycznie. I tak zamierzałem wygenerować grafikę za pomocą mojego programu do tworzenia slajdów, który jest oparty na czcionkach wektorowych. Pomyślałem, że nie będzie to takie trudne, aby wydawało polecenia sterujące maszyną i chciałem napisać oprogramowanie. Zrobiłem zdjęcia głowicy sterującej jego maszyny, aby wyśledzić producenta:

Wreszcie porozmawiałem z pomocą techniczną producenta, ale odmówili mi dostarczenia wymaganej dokumentacji. Ta maszyna została wyprodukowana w latach 80-tych i myślę, że po prostu nie mieli już dokumentacji.

Mniej więcej w tym czasie dowiedziałem się, że system więziennictwa Massashusetts ma formalny program, w którym więźniowie wytwarzają rzeczy, które są następnie sprzedawane po bardzo niskich kosztach. Płacisz za materiały, a robocizna jest praktycznie bezpłatna. Jest 9 więzień, a każdy z nich ma określony rodzaj sklepu. Okazuje się, że jeden z nich ma sklep z szyldami. Najwyraźniej tak powstają znaki drogowe w całym stanie. Organizacja nazywa się MassCor i ma nawet oficjalny katalog. Jedynymi prawdziwymi ograniczeniami jest to, że nie będą sprzedawać poza MA, a także nie wolno Ci odsprzedawać ich rzeczy poza MA, z których żadne nie stanowiło dla nas problemu.

Aluminiowa 12x6 cali znak z odblaskowym białym tłem i jednokolorową farbą w dowolnym miejscu na tym tle kosztuje około 7,50 USD plus 10 USD opłaty za sitodruk za unikalną grafikę. Ponieważ każdy znak szlaku jest na ogół wyjątkowy, kosztuje to 17,50 USD za znak. Jeśli masz je wysłane na oficjalny adres rządowy, wysyłka jest bezpłatna. Teraz to cena, na którą możemy sobie pozwolić, nawet w przypadku 100-200 skrzyżowań!

Znaki są dostępne w różnych rozmiarach, od 6x12 cali do 4x4 stóp. Ten ostatni kosztuje 130 dolarów plus opłata za sitodruk. Dostępne są również kształty trójkątne i okrągłe. Kolory pierwszego planu to te, które można znaleźć na znakach drogowych, które są biały, żółty, czerwony, niebieski, zielony i brązowy.

Chcę, aby było jasne, że są to znaki przyzwoitej jakości na 80 mil (2 mm) aluminium pomalowane farbą do użytku na zewnątrz. Znaki 6x12 cali są dość sztywne i powinny wytrzymać znacznie dłużej na zewnątrz niż znaki frezowane z drewna.

Oto przykład jednego znaku 6x12 cali wykonanego dla nas przez MassCor:

Jesteśmy bardzo zadowoleni z jakości. Początkowo testowaliśmy trzy znaki, każdy o wymiarach 6x12 cali. Jeden miał 4 wiersze tekstu, jeden 5 wierszy tekstu, a trzeci był testem rozdzielczości. Chciałem wiedzieć, na czym mógłbym polegać ich proces, pamiętając, że pewnego dnia mógłbym chcieć zrobić duży znak z mapą lub inną grafiką na nim, i chciałem wiedzieć, jaki rozmiar linia / przestrzeń może odtworzyć ich proces .

Po umieszczeniu obu znaków tekstowych na prawdziwych skrzyżowaniach w lesie zdecydowaliśmy, że format 5-liniowy jest bardzo czytelny z rozsądnej odległości. Z tym teraz idziemy naprzód. Powyższy znak pochodzi z drugiej partii 9 znaków. Poprawiliśmy strzałki, aby były trochę grubsze niż pierwsza partia i dodaliśmy nasz adres URL na dole.

Dla znaku testu rozdzielczości stworzyłem 7 wzorów o szerokości linii / odstępów od 25 mil do 100 tysiąc. Wybrałem 25 mil jako najmniejszą, ponieważ spodziewałem się, że ich proces nie będzie w stanie tego odtworzyć, a i tak jest drobniejszy niż potrzebowaliśmy. Ku mojemu zdziwieniu, nawet 25 mil (0,64 mm) szczegóły linii / przestrzeni zostały dokładnie odwzorowane, lepiej niż widać na zdjęciu w rozdzielczości dozwolonej na tej stronie:

Chociaż jest to dla nas dobra odpowiedź i zamierzamy z nią postępować, nie jest pozbawiona problemów i może nie być dla wszystkich. Uzyskanie specyfikacji technicznych było żmudnym procesem. Są przyzwyczajeni do pobierania plików PDF lub plików Word, ale chciałem mieć pełną kontrolę nad tym, gdzie trafia każdy kawałek farby i móc zgniatać i rozciągać czcionki i odstępy, aby wszystko pasowało. Mogłem zrobić te znaki tekstowe prościej, ale chciałem utorować drogę do ewentualnego tworzenia dowolnej grafiki z mapami i tym podobnymi. Po kilku kłótniach skontaktowano mnie bezpośrednio z osobą prowadzącą sklep z szyldami, zamiast przechodzić przez sprzedawców w siedzibie MassCor. W końcu uzyskałem niezbędne specyfikacje, takie jak rozmiary i lokalizacje otworów montażowych, promień krzywizny narożników i minimalny wymagany margines bez farby wokół krawędzi. Teraz mam szablony do tego wszystkiego w moim programie do tworzenia slajdów, a układanie nowych znaków jest dość proste. Opracowaliśmy proces, w którym wysyłam im mapę bitową o rozdzielczości 400 DPI z białym tłem i czarnym, aby wskazać, gdzie powinna być farba.

Jak dotąd każde zamówienie trwało znacznie dłużej niż pierwotnie podano. Nie stanowi to dla nas problemu, ponieważ lasy też będą tam jeszcze 6 miesięcy później. Należy pamiętać, że ludzie wykonujący pracę mają dużo czasu, na przykład 20 lat do życia.

Nie mam pojęcia, co jest dostępne poza Massachusetts, ale każdy stan musi jakoś zrobić znaki drogowe i mają przestępców, którym trzeba się zająć. Domyślam się, że coś takiego jak MassCor jest powszechne, ale nie rozejrzałem się.

Nasza Komisja Ochrony Środowiska formalnie zatwierdziła te znaki do stosowania na ich nieruchomościach. Zaczynamy od tego miejsca, a następnie skontaktujemy się z niektórymi prywatnymi właścicielami gruntów w sprawie wykorzystania tego samego systemu na ich ziemiach.

IMHO, chciałbym zasugerować użycie tych wykonanych z plastiku, prawdopodobnie niestandardowych grawerowanych znaków, wierzę, że do pewnego stopnia to kwestia osobistej opinii. Osoby, które sugerują użycie drewnianych znaków szlakowych, mają rację co do tego, że nigdy nie powinniśmy tam zakładać czegoś na łonie natury, a zwłaszcza plastiku. Ale wręcz przeciwnie, chciałbym spojrzeć na to z innej perspektywy, ponieważ powinniśmy również wziąć pod uwagę trwałość materiału.

Drewniane tablice z pewnością wytrzymałyby trochę krócej niż znaki drogowe wykonane z tworzywa sztucznego. Znak szlaku jest bardzo ważny, więc muszą tam pozostać przez długi czas, a po prostu sposób, w jaki są umieszczone i powinny być widoczne. Drewniane znaki szlaku mają przewagę pod względem przyjazności dla środowiska, ale tak, plastikowe znaki szlaku deklasują je z punktu widzenia trwałości i widoczności. Uważam, że żaden pracownik władzy nie umieściłby znaku szlaku w miejscu, w którym można go zetrzeć wodą. Tak, może się zdarzyć, że tabliczka zostanie umieszczona w wietrznym miejscu, skąd może zostać wyrzucona przez silny wiatr. Tam plastik stanowi problem, ponieważ jeśli nie zostanie zauważony, pozostanie tam w lasach przez lata. Ale dopóki uważamy, że są dobrze umieszczone, plastik nie powinien stanowić problemu.

Jeśli szukasz więcej opcji, natknąłem się na kilka innych metod wzniesienia szlaku mój kraj, na przykład te z wygrawerowanym kamieniem / filarem. Są dość tanie w zorganizowaniu, przynajmniej tam, gdzie ja należę, ponieważ zawsze jest wielu entuzjastycznych mieszkańców, którzy szukają pracy, aby zarobić pieniądze, a oni zrobiliby to z radością.

Zdjęcie dzięki uprzejmości: wyszukiwarka Google.

Ale osobiście uważam, że brakuje im widoczności, szczególnie w ciemnych godzinach, głównie jeśli możesz sobie wyobrazić deszcze i trawę, aby pogorszyć rzeczy: jeśli jest mgła.

EDYTUJ: Jeśli zadbano o umieszczenie z punktu widzenia widoczności, powinno to być doskonały pomysł na drewno i plastik. Istnieje sposób, raczej nieudokumentowany protokół dotyczący sposobu oznaczania szlaków w Indiach. Z pewnej odległości ludzie namalowali małe strzałki na kamieniach, które są doskonale widoczne. A tam, gdzie na trasach występują trudne rozwidlenia, rzadko używają tam kamiennych znaczników. Ale tak, w Indiach też są dość rzadkie. Prawie nie mamy znaków szlaku jako takich.

A teraz, jeśli chodzi o rozważenie punktu widzenia gościa, odnoszącego się do „ Fuj, te zaawansowane technologicznie rzeczy nie należą do lasu ani fajnie, ci goście są nadążać za duchem czasu czy coś innego? ”, powiem IMHO, to zależy od perspektywy, tego, jak On / Ona czuje. Większość z nich chciałaby zobaczyć drewniany, to moim zdaniem, ale tak długo, jak Znak stoi wysoko przez dłuższy czas, ma to największe znaczenie.

Odpowiedź została już wybrana, ale chcę również dorzucić moje 2 centy.

Chociaż nie jestem przeciwny plastikowi, próbka, którą pokazujesz, mnie zniechęca. Wygląda na zbyt miejskiego. Jeśli stworzą taki, który wygląda bardziej naturalnie, to jestem za tym.

Ponadto uważam, że oznakowanie powinno być minimalne. Początki szlaków i duże skrzyżowania. Wzdłuż szlaku lubię malowane płomienie.

Jeśli chodzi o wybór koloru płomienia, sprawdź, czy są jakieś lokalne przepisy / zwyczaje. Na przykład Szlak Appalachów jest przez całą drogę płonący bielą, a szlaki podejść są niebieskie. W New Jersey szlaki w parkach stanowych są pomarańczowe, więc każdy szlak powinien być pokolorowany, aby nie pomylić go z żadnym innym. Przykładem złego postępowania jest biurokrata w AH, który nakazał, aby płomienie na wszystkich 7 krzyżujących się szlakach w jednym obszarze dzikiej przyrody zostały zmienione na limonkową (ponieważ jest bardziej naturalna). Liczba zagubionych wędrowców wzrosła po tym ruchu.